Hallo, hallo mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Quibus, ben pas een maand of 7/8 oud en nu al voor de derde keer in mijn korte leventje verhuisd. Waarom zul je je misschien afvragen? Ik was nog maar heel klein maar bang voor alles en iedereen, niemand kon me echt helpen en ik leefde dus alleen maar met angst en stress. Het leven was helemaal niet zo leuk op die manier dat kun je je vast wel een beetje voortellen. En mensen vonden me ook erg eng want ik blies en sloeg zo hard als ik kon, niet omdat ik boos of vals was maar ik was gewoon ontzettend bang! Nu woon ik eindelijk ergens waar ik veel rust heb en een super sociaal kattenvriendinnetje die mij helpt om langzaam maar zeker mijn angsten te overwinnen. Stapje voor stapje leer ik weer ontspannen te zijn en ook dat mensen eigenlijk best leuk zijn, ze geven me lekker eten en zo af en toe kan ik zelfs genieten van dat ge-aai en zachte gefriemel aan mijn lijfje. Ik heb geleerd dat dat soms net zo lekker is als drinken bij mij mama, dan ga dan ook zachtjes spinnen. Ben bijna nooit meer echt heel erg bang maar nog steeds wel voorzichtig met nieuwe dingen of situaties maar iedereen zegt dat dat vanzelf ook wel over gaat.
Ben nog niet klaar om te verhuizen want ik heb nog veel te leren maar wilde graag mijn levensverhaal vertellen aan je. Om je te laten weten dat er gelukkig nog mensen zijn die katjes zoals ik willen helpen op weg naar een beter leven!
