Lieve allemaal!!!
Oh, wat waren het spannende weken!!!
Nadat mijn lieve Pip was overleden stortte mijn kleine konijnenwereld in. Ik had geen zin meer om te huppelen en te eten en zelf het keutelen kon me niks meer schelen.
Mijn baasjes hadden al snel twee nieuwe dames voor me geregeld om mij te troosten, maar na een nacht was ik helemaal op. Mijn baasjes hebben van alles gedaan, maar ik was alleen maar verdrietig en mijn buik deed pijn.
(foto hieronder Peer krijgt buikmasage)
De buikmassages van mijn baasjes vond ik wel erg fijn. En ik kreeg ook steeds eten in een spuitje. Dat vond ik op gegeven moment ook best wel lekker.
Na twee weken kwam ik weer wat bij en mocht ik eindelijk weer samen met de nieuwe dames in een hok. Eerst was de een de baas en dan de ander. Verwarrend allemaal als je maar een klein konijnenmannetje bent.
(foto hieronder Franka en Minimini zijn erg moe)
En het was ook best vermoeiend. Ook voor de dames. Ingewikkeld allemaal.
Ook voor mijn baasjes, want die waren inmiddels verknocht aan beide dames. Dus wat als het niet goed zou komen?
Gelukkig was Carla van het dierenvangnet zo lief om mijn baasjes steeds weer gerust te stellen. Zij heeft wat vragen moeten beantwoorden ….. die arme …
Tja, mijn baasjes zouden wel op konijnencursus willen, maar ja, die zijn er niet zo veel. Dus zitten zij maar op internet te surfen en in boeken te woelen en mensen met konijnenkennis lastig te vallen. Maar ach, ze moeten het gewoon even leren. Dat heeft tijd nodig. Ze doen echt hun best en willen het maar al te graag goed doen.
(foto hieronder Peer komt de baas helpen)
Nu hebben ze bedacht dat wij ook een grasveldje moeten hebben. Dus begon ons ene baasje gisteren aan een heuse ecoduct. Ik heb even geholpen, want je moet het wel vanuit konijnenperspectief bekijken, anders komt het niet goed.
(foto hieronder Franka houdt toezicht) 
En ook Franka kwam helpen. Zij heeft de boel even opgemeten. Eigenlijk is zij wat huiverig van Minimini, die jong en onstuimig door het hok dendert, maar ja, als je baas hulp nodig heeft, dan spring je wel even over je schaduw.
Weet je, communiceren blijft moeilijk, ook voor konijnen.
Vanochtend was de sfeer tussen de dames eindelijk wat opgeklaard. Gelukkig! Franka vindt mij inmiddels volgens mij ook best wel leuk en zij snapt nu ook dat Minimini helemaal niet zo beroerd is.
Zij beweegt alleen maar snel en als je dan niet zo goed kunt kijken, dan kan dat heel overdonderend en best een beetje eng zijn.
(foto hieronder Minimini en Peer controle)
De afgelopen dagen hebben onze baasjes Franka bij de maaltijden steeds op schoot genomen en zo gedaan alsof zij mee ging eten. En wij hebben zo gedaan alsof wij dat niet door hadden. Vanochtend was Franka het toneelstukje beu en was zij al beneden toen onze baasjes kwamen. Zij ging voor de zekerheid wel in de kattenmand zitten, maar ons baasje begreep het en zette het eten er gewoon naast. Zo konden wij eindelijk allemaal veilig samen ontbijten. Heerlijk!!!
Vandaag durfde Franka steeds meer en Minimini was toch vooral bezig met tunnels graven. Dat kan zij echt super! Zij is nu met de derde tunnel van meer dan een meter bezig! Wat een vrouw!!!
Vanavond hebben wij dan allemaal lekker samen gegeten.
(Foto hieronder spreekt voor zich)
Nu geloof ik echt dat het goed komt!!!
Liefs Peer
Oh, en ik moet nog van Franka en Minimini doorgeven, dat zij beiden besloten hebben om te blijven en mijn baasjes waren erg blij met hun besluit! En ik natuurlijk ook!
