Na een telefoontje van een bezorgde hulp in de huishouding over een mevrouw van 92 die zo’n dertig cavia’s in de schuur had zitten die zij niet kon verzorgen, zijn wij op pad gegaan om te kijken hoe erg het was. Eerst moesten wij echter zorgen dat als we al dieren mee zouden nemen wij daar ook een pleeggezin voor hadden. Dat was niet makkelijk aangezien we ook nog niet wisten of het beertjes/zeugjes of zwangere dieren waren.
Toen wij op het huisadres aankwamen bleek dat de dieren niet van de oude mevrouw zelf waren maar van haar inwonende dochter, die net weer terug was uit het ziekenhuis. Zij was op dat moment heel erg boos dat wij misschien achter haar rug om dieren mee hadden willen nemen. Dat haar moeder niet voor de dieren kon zorgen toen zij in het ziekenhuis lag en er ook niemand anders was die dat kon doen, daar wilde ze niets van horen. Na een uurtje waren de gemoederen weer wat bedaard en hebben wij voorgesteld naar de dieren te gaan kijken. Zij vertelde ons dat zij ooit was begonnen met vier cavia’s en er uiteindelijk zo’n 69 had gefokt. De helft was inmiddels al overleden wat volgens haar kwam om dat het inteelt was. Die dieren lagen nog in een vriezer want er was geen plek in de tuin om ze te begraven. Ooit had zij wel om hulp gevraagd omdat het wel duidelijk was dat dit teveel dieren waren en zij er niet goed voor kon zorgen maar niemand wilde haar helpen vertelde zij.
We gingen naar de schuur waar de dieren bleken te zitten. Daar aangekomen schrokken wij van wat we zagen…..de dieren zaten in een heel klein schuurtje, in veel te kleine hokjes en de meeste in curver bakjes. Zij zaten in hun eigen vuil en hadden die dag nog geen water gehad en inmiddels was het al vijf uur ’s middags. Een van de cavia’s zat zelfs permanent in een vervoersmandje. Na veel gepraat vond de mevrouw het dan toch goed dat wij in ieder geval alle beertjes die in de curverbakjes zaten mee zouden nemen. Omdat wij er toch waren hebben wij meteen de hele schuur uitgemest, alle veel te kleine bakjes eruit gehaald en de kooien die nog een beetje voldeden schoon gemaakt en terug gezet. Wij hebben alle cavia’s nagekeken, de veel te lange nageltjes geknipt en alle dieren van hooi, voer en water voorzien. Ondertussen zijn wij blijven inpraten en kregen zo ook nog wat zeugjes los. 9 dieren wilde zij absoluut zelf houden dus dat hebben we met pijn in ons hart dan maar zo gelaten. Deze mevrouw deed voor haar gevoel alles voor haar “kindjes”, en ze was dan ook ontzettend verdrietig dat wij er nu 20 mee zouden nemen.
Wij hebben haar hulp wel nog gevraagd contact met ons te houden voor als het weer mis zou gaan en of zij een oogje in het zeil kon houden of de 9 achter gebleven dieren wel goed verzorgd werden.
Toen alle dieren bij de pleegadressen waren onderverdeeld bleken veel dieren gewoon ondervoed te zijn. Want na een paar weken zijn sommige dieren bijna in gewicht verdubbelt. De meeste van de dieren waren beertjes die wij zo snel mogelijk hebben laten castreren.
Vier weken later werden wij gebeld door de familie dat de eigenaar van de cavia’s was overleden en of wij de rest nog op wilde komen halen. Wij zijn dezelfde avond nog erheen gegaan en hebben de laatst 9 dieren daar weggehaald. De moeder (92) was heel erg blij dat de dieren zo snel toch nog goed terecht zouden komen. Ook nu hadden we weer geen idee waar deze dieren nu weer heen moesten maar gelukkig waren er ook nu weer een aantal pleeggezinnen bereid om nog wat extra caafjes op te nemen.
De beertjes zijn nu allemaal gecastreerd en de meeste zijn nu klaar om geplaatst te worden, sommige zijn nog wat schuw omdat zij niets gewend zijn maar door het goede werk van onze pleeggezinnen beginnen de meeste zich nu wat veiliger te voelen en genieten ze steeds meer van de ruimte en al het lekkers dat zij krijgen. Sommige zitten nu ook al in groepjes en beginnen al echt babbels te krijgen!
